دریاسر اسم دره ای زیبا در ارتفاعات دوهزار شهسوار و در دامنه کوه سیالان است.

این دره به دلیل باز و صاف بودنش مشهور است و با توجه به کوهستانی بودن منطقه وجود چنین دره ای صاف کوهپیمایان رو شگفت زده می کنه.

آخرین باری که من به دریاسر رفتم ده سال پیش بود . و امسال عید تصمیم گرفتم که تجدید خاطره کنم.

مسیر حرکت:

از شهسوار تا انتهای جاده دوهزار حدود 30 کیلومتر را با ماشین طی کردم. دقیقا کنار هتل سیالان پیاده شدم و مسیر محلی و البته آسفالت را در سمت چپ جاده وارد شدم. تا رسیدن به دریاسر چهار محله به نامهای کلیشم ، هلو کله ، نسر و عسل محله را در پیش داشتم. البته جاده تا هلو کله آسفالته هست و از اونجا هم تا عسل محله خاکی ماشین رو می باشد.

کل مسیر را که از روی گوگل ارت اندازه گیری کردم از هتل سیالان تا اول دشت دریاسر حدود 12 کیلومتر می باشد. برآورد من طی کردن این مسیر ظرف مدت سه و نیم الی چهار ساعت بود. روستاهای کلیشم و هلو کله را در یک هوای واقعا گرم طی کردم.

دفعه قبل من از هلو کله از طریق یک جاده کنار رودخانه مال رو تا عسل محله را طی کردم . ولی هرچه که از محلی ها پرسیدم هیچ کس آن را به لطف جاده آسفالته و ماشین نمی شناخت. من هم کم کم باورم شد که این مسیر وجود ندارد. درحالیکه بعدا که به گوگل ارت مراجعه کردم بسیار تاسف خوردم چرا که هم راه یک ساعت طولانی تر شد و هم منظره های بکر دره و رودخانه را از دست داده بودم. محض اطلاع پس از پایان جاده آسفالته در هلو کله سمت چپ یک پرورش ماهی وجود دارد که از کنار رودخانه آن می توان به عسل محله رسید.

محصول اصلی این روستاها باغات فندق بود که همگی شکوفه زده بودند و پای درختان دست کاشت شده پر از گل های پامچال بود.

پس از هلو کله به روستای نسر رسیدم با حدود 20 خانه. این روستا بروی زمین صافی قرار دارد و باغات فندق آن را احاطه نموده است. متاسفانه شوق صعود شانس گرفتن عکس های بیشتر و زیباتر از این روستا را از من گرفت.

بالاخره پس از یک ساعت و چهل دقیقه جاده نوردی! به روستای ییلاق نشین عسل محله رسیدم.

از اینجا با دوستی طبیعت مرد همراه شدم به نام آقای علی صفا . که بسیار انسان فرهیخته و طبیعت مردی هست. دو نفری راه دریاسر را در پیش گرفتیم و هر چند هرزگاهی جهت گرفتن عکس از مناظر توقف می کردیم. ایشان می گفت که دو روز پیش برف بسیار زیادی آمده که بیشتر آن در اثر گرمای غیر معمول هوا آب شده است.

بهر حال بعد از یک ساعت و نیم دیگه به ابتدای دشت دریاسر رسیدیم.

منطقه ای بکر که البته شایعه هست که در زمان شاه قرار بود در آنجا بزرگترین بیمارستان قلب خاورمیانه را احداث کنند. که واقعا پر بیراه نبوده است. این دشت زیبا پر از بوته های زرشک ، آلو و فندق است. و همیشه جوی آبی از میان آن می گذرد و در اردیبهشت این دشت پر از گلهای وحشی می شود.

جهت طی کردن طول این دشت و رسیدن به دامنه های شمالی کوه سیالان و سر دریاسر و خانه بن می بایست حداقل چهار ساعت دیگر وقت صرف کرد.

نا گفته نماند که از ابتدای پیاده روی درد غریبی را در قسمت داخلی کف پای چپ احساس می کردم و این موضوع کار برگشت مرا بسیار سخت کرد. با اینکه برای ناهار در عسل محله توقف کردم ولی زمان بازگشت من تا کنار جاده اصلی دوهزار بیش از چهار ساعت و نیم خالص طول کشید.