همیشه موقع پرواز مخصوصا زمستون ها به ویژه وقتی سوار هواپیمای برخی از خطوط هوایی هستم دلم یاد خدا میکنه

موقع take off توی هوای طوفانی مورد داشتم که اشهد خودم رو خوندم و در یک جمله گفتم خدایا غلط کردم

ولی پس از landing کم کم دوباره همه چیز به حالت اول بر می گرده... از خدا خبری نیست!

بعضی وقت ها با خودم فکر می کنم که چرا توبه و ندامت کردم؟ مگه من چیکار کردم؟؟

منصفانه جمع بندی می کنم میبینم سر جمع چند تا خطا و گناه کوچیک و متوسط کردم و تاوان بعضی از اونا رو چند برابر پس دادم 

پس مشکل چیه ؟!

اون دنیا اونقدری تو صف جلوتر از من هستند که با تک ماده نرم جهنم

بعضی ها میگن این به خاطر ترس از تاریکیه. انسان دوست نداره بمیره.

بعضی ها هم میگن بخاطر دلبستگی به دنیاست.

حالا هر چی که هست دوست نداریم زود بریم. میخواهیم بمونیم. 

بمونیم که چکار کنیم؟!.